Αφιερωμένο

Στον Τεντ Καψάλη και στην οικογένειά του, γεννημένο στο Καλπάκι Ιωαννίνων,
από τη ζωη του οποίου εμπνεύστηκα το μυθιστόρημά μου.
Επισης σ ολους τους Ελληνες μετανάστες που με δυναμη ψυχής στάθηκαν όρθιοι και κουβάλησαν μεσα τους την Ελλαδα.



Η Κριτική μου:
Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου
" Οι Φύλακες της Λίμνης”
Βασιλική Διαμαντή

https://vivlionerga.blogspot.com/2019/11/
blogpost_13.html?fbclid=IwAR2pM_QJQju2PVsns
FPztPWfp0EBwk74GjiCEmOuNqoU9hSDh1vvFJ--Y4

"Η σκέψη ενός ποιητού δεν έχει σύνορα!"


 
Απλός περιπλανιέται ελεύθερη, κυνηγώντας με νοσταλγία την στιγμή που θα φτάσει και θα κόψει με την φαντασία του το σκοινί του ορίζοντα. Κατά την γνώμη μου δεν είναι η ποιότητα η ποσότητα καθενός περιεχομένου, αλλά η τόλμη να εκφραστής τα αισθήματα σου και χωρίς φόβο να τα φέρεις σε φως. Όπως βλέπετε εγώ γράφω ελεύθερα, απλά, δημοτικά, ασύντακτα, ανορθόγραφα και χωρίς τον φόβο τής κριτικής.

*******

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

 "Ζωγραφισμένος στα μάτια μου οπως ακριβώς τον ένοιωσα τον Ιούνιο του 1976".

.....την άλλη μέρα έφυγα για την πονεμένη Κύπρο. Περπάτησα εκεί που πολέμησαν τα παλικάρια. Επισκέφτηκα μοναστήρια, αλλά και σπίτια απλών ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους ή τις περιουσίες τους. Περπάτησα κάτω από την πράσινη γραμμή. Κάθε μου βήμα και δάκρυ, κάθε μου αναπνοή και στεναγμός. Οι εντυπώσεις ήσαν τόσο βαθιές σα μαχαιριές που δεν μπορούσα παρά να σταματώ κάθε τόσο και να τις κάνω λέξεις, ...αν ποτέ μπορέσω να νιώσω το θείο δράμα της Κύπρου.

*******
Ο καθένας έχει μια ιστορία ζωής κι ένα μάθημα να διδάξει. Αλλα χρειάζεται ένα υγιές μυαλό για να παραδεχτή τις αδυναμίες και ένα πιο υγιέστερο για να τις ξεπεράσει.

Όταν σκεφτόμαστε θετικά, ξεγελάμε το μυαλό και παίρνουμε τον έλεγχο της συνειδήσεις που οδηγεί στην έμπνευση, κίνητρο, δημιουργικότητα, διαφωτισμό, εμπιστοσύνη, ελπίδα και αυτοπεποίθηση.

Κάθε σκοπός της ζωής μας είναι σαν κυνηγάμε με το κλειδί στο χέρι να βρούμε την κιβωτό ενός θησαυρού στην άλλη πλευρά του ουράνιου τόξου. Αλλά δυστυχώς, λίγοι είναι εκείνοι που τολμούν να περπατήσουν την καμπύλη της γέφυρας. Οι νικητές είναι μόνο αυτοί που τολμούν να αγνοήσουν τον φόβο του τρόμου και της ταλάντευσης. Εάν δεν σκοντάψουμε, δεν θα μάθουμε ποτέ πως να ξανά σηκωθούμε στα πόδια μας και αν δεν αποτύχουμε ποτέ δεν θα δοκιμάσουμε την γεύση της επιτυχίας.

Ø Το να συγχωράει κανεις είναι ένα πράγμα και το να ξεχνάει άλλο. Αλλά είναι πολύ καλύτερα να συγχωράει καποιος και στη συνέχεια να ξεχνά τι έχει συγχωρήσει παρά να μισεί και να θυμάται.

Ø Κοίταξε μια άσχημη γυναίκα στο μάτι και αμέσως θα νιώσεις ένα παράξενο και ζεστό συναίσθημα στην καρδιά.  Κοίταξε μια όμορφη γυναίκα και αμέσως θα νιώσεις την ερημιά από την εγκατάλειψη που θα ακολουθήσει.

Ø Αν δεν μπορούμε να θρέψουμε τον κόσμο με τροφή τότε ας το ταΐσουμε με αγάπη, σεβασμό και αξιοπρέπεια.

ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΥΘΟ
 "Στις Σελίδες Του ΕΡΩΤΑ"

"Πάνω από 5000 αδέσμευτοι ερωτικοί στίχοι"!
_____

«Από τον ΕΡΩΤΑ ποτέ δεν μπορείς να κρυφτείς»!

Αυτό το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον ΕΡΩΤΑ που όλοι μας σε κάποια φάση τής ζωής μας γευτήκαμε την γλύκα του και την πίκρα του.

Σε αυτό το βιβλίο, έχω αγνοήσει την ορθογραφία, την σύνταξη και την σειρά των σελίδων, απλούστατα γιατί ο ΕΡΩΤΑΣ δεν βαθμολογείται με ορθογραφία και σύνταξη, κι ούτε συμβαίνει προγραμματισμένα.

Είναι λοιπόν επιθυμία μου να απολαύσεις την ομορφιά αυτών των στοίχων, ενώ συγχρόνως να χαθείς στις σελίδες του ΕΡΩΤΑ, ο όποιος αν και έχει αρχή, δεν έχει τέλος.

Ο έρωτας ποτέ δεν φέρνει αντράλα. Απλός σε κάνει σαν να αισθάνεσαι αντράλα.

Και στην άλλη τη ζωη
θα ψάξω να σε βρω,
κι ολους του πεθαμένους
για σενα θα ρωτώ.

Όπου πας κι όπου γυρίζεις
σ εχω στην ματιά μου,
θα πέσεις θελεις δεν το θελεις
στα δίχτυα τα δικά μου.

Σου τα χαρίζω όλα
που εχω κανει στη ζωη μου,
μοναχά αν περάσεις μια βραδιά
στην αγκαλιά μαζι μου.

Η άξια της aγάπης αναγνωρίζεται μόνο όταν χαθεί.

Άκουσα τη φωνή της
μια ανάμνηση παλιά,
να μου ξαναζωντανεύει
τον έρωτά μου στην καρδιά.

Με τσίμπησε μια μέλισσα
μου έπρηξε τα χείλη,
και να φιλήσω άλλο δεν μπορω
στην αγκάλη μου το ταίρι.

Μέθυσε ο χυμός του ήλιου
στων χειλιών σου το φιλί,
και φλογερή άναψε φωτιά
στο διψασμένο σου κορμί.

Όσο τυφλός κι αν είναι ο έρωτας, ξέρει το μονοπάτι.

Είναι γλυκός ο έρωτας
σαν του μωρού το γάλα,
μα αμα τον πνίξει στεναγμός
τα βάσανά του είναι μεγάλα.

Στο νου μου σ εχω ολη τη μερα
μα το βραδυ μαραζώνω,
και σαν το φεγγάρι μοναχός
μεχρι τη μερα ξημερώνω.

Π ανάθεμά σου έρωτα
με τις γλύκες και τις πίκρες
μοναχά θελω να ξερω
πως την καρδιά μου βρήκες;

Ο έρωτας είναι το μόνο παιχνίδι, που δυο καρδιές μπορεί να παίξουν, και οι δυο μπορεί να χάσουν.

Σου το εύχεται η καρδιά μου
ποτε να μην πονέσεις,
δάκρυα ποτε στα μάτια σου
από πόνο να μη νοιώσεις.

Ότι ποθείς ότι ζητάς
ο Θεός να σου το δώσει,
αρκεί μονάχα η καρδιά σου
τον έρωτά μας μη προδώσει.

Έφυγες και μαραθήκανε
του κήπου όλα τα φύλλα,
τα διασκόρπισε ο άνεμος
μαζι με τ άνθη όλα.

Μπορεί να δώσεις σε κάποιον κάτι χωρίς αγάπη, αλλά δεν μπορεί ν αγαπήσεις χωρίς να δώσεις.

Απόψε τα μεσάνυχτα
δεν εχω κλήση μάτι,
γιατι σε σκέφτομαι με αλλον
αγκαλιασμένη σε κρεβάτι.

Το κελάρυσμα του αγέρι
χαϊδεύει τα βλέφαρά σου,
μα δεν μου στέλνει μήνυμα
αν με συλλογίζεται η καρδιά σου.

Της καρδιάς μου τα παράπονα
σε ποιον να ομολογήσω,
της θάλασσας τα κύματα
μοναχός, πως να κολυμπήσω;